Einde Kunduz/Begin Kabul

Einde Kunduz/start Kabul

Weer ruim twee weken terug van mn verlof. Twee weken verlof is toch wel vrij kort gebleken. Het valt niet mee om in zo’n korte periode de sociale contacten te onderhouden. Tóch een heel prettig verlof gehad.

Na terugkomst van mn verlof had er een omslag plaatsgevonden binnen het team. Alles was gericht op de einddatum van 30 juni. Een vreemde gewaarwording in eerste instantie maar na een paar uur raak je ook daar weer aan gewend.

Een Duitse collega had  via via dozen met speelgoed en kleding, ingezameld in Duitsland en vroeg mij of ik dat aan het PeM team kon overhandigen. Via onze LA ( Language assistant) heb ik gevraagd aan de generaal van PeM of hij niet een schoolklas kon regelen om die kleren en speeltjes uit te delen.  De volgende dag konden we komen met de goederen om die uit te delen. Wel errug leuk!!!!

Op 28 juni kwam er nog een delegatie vanuit Eupol Kabul om formeel af te sluiten. Dus; een ceremonie waarbij plechtige woorden werden gezegd etc.etc.. De Europese vlag werd hierbij gestreken.

Een aantal collega’s, waaronder ik, kregen een medaille uitgereikt van de contingentscommandant. Deze medaille krijgt iedereen bij het volbrengen van 100 missiedagen. Dat is me dus gelukt(haha).

Op 30 juni zou er een grote afsluitende ceremonie zijn met de Afghaanse counterpartners.

Verder zouden er op die dag aan ongeveer 35 cursisten van een cursus Train de Trainers certificaten uitgereikt worden. Voorbereidingen getroffen om die dag zo succesvol mogelijk te maken. Ongeveer 75 genodigden zouden die dag aanwezig zijn. Ik mocht hen uitnodigen en verder de ceremoniehal reserveren, een exclusieve lunch vastleggen en nog wat andere logistieke zaken regelen.

Het gehele team Kunduz was, natuurlijk, aanwezig en omstreeks 10.30 uur present op de locatie van het Provinciaal Training Centre (PTC). De ceremonie zou om 11.00 uur beginnen. Langzaam druppelden genodigden binnen. Omstreeks 11.15 uur was het nog vrij rustig in de, grote, ceremoniehal.  Gezien het feit dat we hier in Afghanistan zijn en op tijd zijn iets anders is als in Nederland, maakten we ons nog niet ongerust (wij hebben een horloge, de Afghanen de tijd).

Omstreeks 11.20 uur kwam de Afghaanse baas van het PTC de cereioniehal binnen en sommeerde alle aanwezige Afghanen te vertrekken (????!!!!). Wat bleek?????..............De ‘grote’ generaal baas van de politie Kunduz had zich bij de ingang naar de PTC opgewonden over de, voor iedereen geldende, veiligheidsmaatregelen en vond dat hij met onvoldoende respect was benaderd. Reden waarom hij er met zijn beveiliging als een speer vandoor was gegaan. In ieder geval vergat hij niet om de opdracht aan andere genodigden, veelal leidinggevenden, te geven om vooral NIET naar de ceremonie te gaan van Eupol. (over respect gesproken na jarenlange samenwerking).

Hoe dan ook........................wij hadden geen ceremonie, wel een reservering met een exclusieve lunch maar geen genodigden dus konden wij (eupol) met een mannetje of 15 aangevuld door wat Afghanen op de PTC, die er tóch waren, ons tegoed doen aan ruimschoots voldoende eten.

Al met al eigenlijk allemaal erg treurig om zo de missie in Kunduz te moeten beëindigen. Vooral omdat er absoluut erg veel goede contacten zijn gelegd  en successen behaald zijn.

Op 1 juli was het formele einde van de Nederlandse geïntegreerde politiemissie (KMAR), waarbij Eupol ook uitgenodigd werd. De minister van defensie was hiervoor speciaal even vanuit Nederland voor overgevlogen. Een heuse ceremonie waarbij de vlag werd gestreken, tv aanwezig was en wij een half uur in de brandende zon in het gelid mochten staan. Het blijft vreemd om te zien dat alle eer naar de militairen gaat, zo’350 man in totaal, vanwege de POLITIEmissie terwijl wij met z’n tienen de ENIGE aanwezige politiemensen waren en NIET in de toespraak van de Minister werden genoemd. By the way; de generaal was ook uitgenodigd maar....................is niet op komen dagen(????!!).

2 juli: Vanwege het, eerder genoemde ‘vreemde’afscheid’ hebben er wat gesprekken op niveau plaats gevonden waarbij de generaal toch een eervol afscheid wenste en ons (eupol) derhalve op zijn kantoor uitnodigde. Tijdens dit afscheid allerlei lovende woorden over het werk vanEupol.

De sfeer was bepaald beklemmend omdat eigenlijk iedereen voelde dat er ‘fantastische’ toneelspelletjes werden opgevoerde over en weer.

Gelukkig werd, wat dat betreft, het onplezierige afgewisseld door weer wat leuks. In die middag kon/mocht ik namelijk naar ‘mijn’ Police e Mardume. Ik mocht daar, samen met onze Canadese Field Office Commander, 10 desktop computers gaan overhandigen aan het PeM team namens Eupol.

Dit was tevens mijn laatste contact met het team. Erg leuk om nog te kunnen doen ook al heb ik geen idee wat ze met die computers gaan doen. Er zijn, zoals eerder genoemd, 6 teamleden, 3 juristen, een manusje van alles en een chauffeur. Ik heb gezien dat er, op een door Eupol geleverde computer gewerkt werd. Helaas NIET door één van genoemde leden dus.....???? Bovendien is er geen plaats op 10 computers aan te sluiten in de containers. Afgezien nog van het feit dat er in elke container niet meer dan 2 stopcontacten zitten is er dus niemand van het PeM team die ermee kan werken.

Maar goed.....in 2011 of begin 2012 was de beslissing kennelijk al gevallen dat die dingen geleverd moesten gaan worden dus is dat dan bij deze ook maar weer gebeurd!!

Ahmed, het vanwege gedeeltelijk invaliditeit afgeschreven PeM lid was er ook. Hij wilde persé met mij op de foto (eigenlijk ik ook wel) onder voortdurend zeggen; Tashakor, tashakor (dank je wel). Dát was toch wel heel speciaal!!!!!

Dát was het laatste ‘kunstje’ in Kunduz. De volgende ochtend om een uur of 09.00 uur vertrokken naar Kabul. Het was een prachtige tijd in Kunduz die ik nooit meer zal vergeten!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

De laatste foto van Kunduz.....het vliegveld

Dan Kabul...................

Heeel anders. In Kunduz waren we met een klein team en namen zelf onze beslissingen over wat te gaan doen en hoe ons dat het beste leek. In Kabul is alles geregeld en aan regels gebonden.

Momenteel is het een beetje waardeloos omdat we eigenlijk niet veel te doen hebben. We hebben een presentatie gemaakt over Scenario Based Training die we moeten gaan presenteren aan de hoofden van de Fieldoffices. Als dat allemaal doorgaat is dat weer wél erg leuk want dat zou dan betekenen dat we het land door gaan vliegen en die Fieldoffices gaan bezoeken.

Hopelijk gaat dat vanaf volgende week gebeuren!!??

Mocht dat zo zijn dan laat ik dat natuurlijk, via dit medium, aan jullie weten!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

O ja...........van 5 tot 28 augustus heb ik vakantie en kom ik NIET naar Nederland.

Maja vliegt vanuit Amsterdam naar Colombo (Sri Lanka) en ik vanuit Kabul.

Het valt allemaal niet mee zo'n missie (haha)!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

I