Vervolg Kunduz/Kabul

Moment van schrijven; vrijdag 24/11. Ivm geen of slechte internetverbinding was het niet mogelijk om het eerder te plaatsen (zal nog wel vaker gebeuren). Overigens óók met de telefonisch verbinding!

Zag dus vandaag óók de reacties nav vorige bericht. Hartstikke leuk en bedankt daarvoor!!! ik hoop dat de gestelde vragen/opmerkingen bij het lezen van het blog beantwoord gaan worden.

Donderdag de 15de werd een grote en belangrijke delegatie verwacht bij ons op het kamp. De Head of Mission(HOM) en parlementlid van de EU de heer Haber waren de belangrijkste voor ons. Verder waren er generaals en nog heel veel hooggeplaatsten van de Afghaanse overheid en politie.

Er werd een crime scene gespeeld onder leiding van de, door ons opgeleide, Afghaanse politie.  Compleet met acteurs en forensische opsporing.

Een diner bij ons op het kamp en vervolgens weer met de jet terug naar Kabul.

Wel leuk om dit ‘circus’een keer mee te maken.

De vrijdag is hier de, enige, vrije dag voor ons. Beetje uitslapen. Wat rommelen om je container wat op orde te krijgen en wat spulletjes verzamelen. Boodschapjes halen op een Amerikaans kamp en verder een beetje socializen.

De zaterdag is een werkdag van 08.30 tot 13.30 uur.  Frans, Frank en ik zouden met de contingentscommandant gaan bespreken wat onze taken zouden zijn. Verder zouden we het één en ander uitgelegd gaan krijgen.

Dit ging dus niét door. Er moest een kolonel bezocht gaan worden om contact met hem te gaan leggen teneinde hem te gaan mentoren. Een collega vroeg of ik mee wilde gaan. Leek me wel interessant. Frank en Frans kregen ook iets dergelijks aangeboden en haakten daar ook op in. Ergens volgende week dus, waarschijnlijk, dat gesprekje met de commandant.

Vervolgens naar Police district 4 in de stad Kunduz.

Nou stelde ik me niet al te veel voor van een politiebureau hier maar dat het zo’n geitenzooi was had ik nou ook weer niet verwacht!

Het was er megadruk omdat er een nieuwe generaal was aangesteld. Vanuit de hele provincie waren ‘belangrijke’ Afghanen naar het politiebureau gekomen om de generaal met zijn functie te feliciteren.

Alles wat hier gebeurt op dit vlak heeft een doel; het behouden of verkrijgen van posities/functies/ status enz.. In de modder van het politiebureau liepen een mannetje of 50 a 60 elkaar de handen te schudden, te kussen en, vooral, vriendelijk tegen elkaar  te zijn. Wonderlijk om te zien allemaal.

Op de daken militairen (Amerikanen) die alles feilloos in de gaten hielden.

Vervolgens richting het kantoor van de kolonel. Op het moment dat de generaal ons zag lopen moesten we direct met hem mee naar zijn kantoor. Handen schudden en vooral heel veel complimentjes geven over zijn ‘prachtige’ bureau. Hij weer heel veel complimenten over het fantastische werk van de internationale gemeenschap en natuurlijk vooral van EUPOL. Wat een prachtig spel!!

In zijn kantoor was een mooi bankstel geplaatst. Wij kregen thee en (Russische) snoepjes.

Op een bepaald moment werd de kolonel er bij gehaald.  Van hem kregen we een, beperkte, rondleiding op het bureau en vooral de ruimte die door ons gebruikt kon gaan worden was prachtig ingericht (zeiden we tegen de kolonel).

Het was een hok van 7x7 met  drie houten banken. Een bord, een tafel en een dak. Meer zou ik er niet over kunnen zeggen. Oh ja de kolonol zei nog wel dat het in deze ruimte in de winter erg koud kon worden dus dat wij eigenlijk een kachel voor hem moesten gaan regelen (??!!)

Op  zondag de 18e twee kolonels bezocht. Eén van hen was zó blij met ons bezoek dat hij ons, na het gesprek, uitgeleide deed tot bij onze voertuigen.  Door zover met ons mee te lopen geeft hij aan dat hij ons hoog acht en respecteert. Dergelijke ogenschijnlijk kleine zaken zijn hier mega belangrijk om iets te bereiken.

Maandag hebben we een bespreking met het hele contingent gehad over het te voeren beleid voor de komende maanden.

Samen met vier collega’s gaan we de C.I.D. (recherche) mentoren en advisen. We gaan hier dan dus de hoofden van de afdelingen bezoeken en inventariseren wat er moet en kan gaan gebeuren.  Ben benieuwd!

Voorlopig komt daar nog ff niet van. Eerst zouden we dinsdag naar Kabul vliegen omdat we daar nog wat moeten regelen in verband met ons verblijf hier (bureaucratie) en voor het volgen van een vierdaagse training. Helaas de vlucht was ‘cancelled’. Dus toen maar geboekt om op woensdag te vertrekken. Alles geregeld maar in de ochtend gehoord dat ook deze vlucht niet doorgaat.

Nu hebben we geboekt om op donderdag te gaan vliegen. Ben benieuwd. Zo zie je maar dat in dit land zaken per minuut kunnen veranderen en dat het erg lastig is om iets, zelfs zo eenvoudig als een vlucht, te regelen. Insjalllah!!!!!!!!!!!!

Omdat we zouden gaan vliegen hadden/hebben we ook geen afspraken gemaakt.

We vonden nog een leegstaande container, hebben er een sleutel van bij gevonden en vervolgens  schoon gemaakt en provisorisch ingericht. Mooi kantoor met eigen bureau maar, helaas, geen inter net. Wie weet komt dat nog (!?)

Ongeveer 5 a 10 minuten geleden schreef ik dat het er voorlopig ff niet van komt (CID).

Er kwam net een collega voorbij en met hem ga ik morgen naar een kolonel van de recherche van de provincie Kunduz. Is mooi  want ik kan mooi door mijn collega voorgesteld worden en dan zou ik met die kolonel ‘verder’ kunnen gaan. De collega gaat zijn verlofperiode in. Even afwachten hoe het zich ontwikkeld maar het ziet er positief uit.

Een uur later bleek dat de kolonel geen ruimte had in zijn agenda. Afspraak gaat dus NIET door...........zo werkt het hier dus.

Op woensdag hebben we een werkoverleg gehad met de mannen van Eupol C.I.D..

We doen dat hier met 5 man en hebben een, voorlopige, planning gemaakt wie wat gaat doen.

In december heb ik m’n eerste training met een collega die deze training al heel vaak gegeven heeft.

Wel lekker, kan ik rustig even bekijken hoe dat allemaal in z’n werk gaat want vanaf februari starten we dan met een drieweekse ‘Scenario Based Training’.

Op donderdag de 22^ste naar Kabul gevlogen via MeS(masar el sharif). Veel bewolking maar toch nog iets van het landschap kunnen zien. Kort na vertrek vanuit Kunduz, waar nog relatief eveel begroeing is(?!!),  veranderd het land in een soort maanlandschap. Geen boom of stukje groen te zien vanuit de lucht. Zand, zand, zand en nog eens zand! 

We vertrokken met z’n vijven om 15.00 uur met een tussenlanding in MeS.  Na de landing een stop van 5 a 10 minuten. Eén van ons stapte in MeS uit en een stuk of 6 nieuwe passagiers erbij. In totaal is er plaats voor 21 personen in het, propeller aangedreven, vliegtuig.

Van Kunduz naar MeS ongeveer een half uur vliegen. Van Mes naar Kabul ongeveer 50 minuten.

Wél was er verandering te zien ten opzichte van de vlucht van anderhalve week geleden. De bergtoppen zijn grotendeels besneeuwd. Een teken dat de winter aan de deur klopt!!!!!

Nu eens een echt weekend: zowel vandaag als morgen zijn we volledig vrij. De 24^e, is het Ashura, de afsluiting van een Islamitische 10-daagse herdenkingsperiode voor Hussain, de kleinzoon van de profeet Mohammed. Deze man is gevangen genomen en vermoord tijdens een oorlog in Irak zo rond 680 (onze jaartelling). Er zit een heel verhaal aan vast wat voor de mensen hier erg belangrijk is en wat groots wordt gevierd. Zonder verder in details te gaan over deze dag, is er ook iets bijzonders aan feestdagen hier in het algemeen. Feestdagen starten hier niet op de dag zelf: zodra de zon ondergaat op de voorgaande dag, beginnen ze al.

Zo pak je af en toe toch nog een stukje cultuur mee.

Vandaag, zaterdag de 24ste, een prima dag. Lekker zonnetje bij een graadje of 20 a 22.

Wat uitgeslapen, ontbeten in de zon. Twee uurtjes in de fittnes!!!!! Vervolgen lekker lunchen, met een boekje in de zon etc..

Morgen beginnen we met een vier en een halve dag HEAT training.

Inhoudelijk ga ik jullie op de hoogte houden.

Omdat ik mn kabeltje van mn fototoestel in Kunduz heb laten liggen is deze aflevering, helaas, zonder foto's. Volgende keer beter (sorry)